Za kilka dni zmieniam lokum i musiałem dorobić klucze, że akurat zabrakło mi paru złotych do rachunku, poszedłem do bankomatu po brakujące pieniądze.
Idę, idę, idę i tu znienacka widzę, że jakiś facet mnie obczaja, podchodzi, wyciąga dyskretnie z kieszeni blachę policyjną i pyta:
„Dzień dobry, czy ma Pan może trochę czasu?”
Zaskoczony pytam o co chodzi, a on, że szukają kogoś do okazania przez weneckie lustro i czy zgodziłbym się „wystąpić”, ponieważ jestem podobny do sprawcy 🙂
Przyznaję, że trochę mnie zamurowało, ale musiałem serdecznie odmówić, potem jednak dotarło do mnie, że co by było gdybym się zgodził i to ja bym został wytypowany jako sprawca? Byłbym zatrzymany na 48 godzin do wyjaśnienia sprawy?
Od lat używam naturalnej klawiatury Chicony, to moja pierwsza klawiatura i zastanawiam się dlaczego ten trend został porzucony i oprócz siebie nie znam ani nie widziałem chyba u nikogo innego tego typu klawiatury.
W kwestii ergonomii mogę tylko powiedzieć, że moje odczucia są takie, że po prostu wygodniej się na takiej klawiaturzy trzyma dłonie, wiem, że to kwestia przyzwyczajenia, jednak jak muszę coś napisać na tradycyjnej klawiaturze jest to dla mnie strasznie niekomfortowe i mam wrażenie, że muszę łokcie wbijać w żebra, żeby prosto trzymać ręce. Moi znajomi, którzy nigdy nie widzieli na oczy takiej klawiatury mają spore trudności w trafianiu w tak ułożone klawisze.
Pamiętam magazyny z lat 199x-2000 – Chip, Computer World, gdzie były testy, recenzje – Chicony, Microsoft, Cherry, różne style, niektóre łamane, z touchpadem:
Obecnie firma Chicony z tego co wiem nie produkuje już takich klawiatur (dlatego kilka lat temu zakupiłem drugą taką klawiaturę jako backup, gdyby moja mi padła), Cherry 5000 to zabytek archeologiczny, który można czasami napotkać na eBayu, a jedynym producentem takich klawiatur, który ciągle je udoskonala jest Microsoft:
Harmony Korine to jeden z najbardziej oryginalnych reżyserów jakich miałem okazję poznać, a moja przygoda z jego filmami zaczęła się lata temu od Gummo (dzięki Dawid!) – filmu, który potrafi na zawsze zapaść w pamięć, opowiadający historię ludzi zamieszkujących miasteczko zdewastowane przez tornado.
Gummo
Gummo (1997) nie opowiada jakiejś jednej historii, to zlepek scen i bardzo kolorowych postaci, które razem tworzą niepowtarzalny klimat, wystarczy powiedzieć, że znajdziecie tam zapalonych łowców kotów, albinoskę kochającą się w Patricku Swayze, tenisistę z ADHD i niepowtarzalną muzykę z Royem Orbisonem na czele.
Naprawdę polecam – raz obejrzysz Gummo i twoje życie nigdy nie będzie takie same.
Pełną wersję Gummo możecie zobaczyć na YouTube:
Kids
Harmony Korine najbardziej znany jest z kontrowersyjnego filmu Kids (1995) w reżyserii Larrego Clarka, do którego Harmony napisał scenariusz, a który opowiada historię nowojorskiej młodzieży pochłoniętej narkotykami, seksem i krótko mówiąc kompletną deprawacją, w której główny bohater za cel swojego życia obrał rozdziewiczenie jak największej liczby dziewczyn, tylko nie wie, że… nie będę wam zdradzał wszystkich szczegółów, jeśli ktoś jakimś cudem ominął ten film, warto zobaczyć do czego zdolne są tytułowe „dzieciaki”.
Przerwa
W 1999 roku Harmony nakręcił film Julien Donkey Boy po czym znikną ze sceny filmowej do 2007 roku, gdy ukazał się film Mister Lonely. I tym razem znajdziecie tam masę oryginalnych postaci, a cały wątek kręci się wokół sobowtóra Michaela Jacksona, który trafia na wyspę sobowtórów.
Trash Humpers
Od czasów Gummo interesowałem się twórczością Harmonego, jednak miałem wrażenie, że jego ekscentryczne i dziwaczne pomysły nie przysparzają mu poparcia producentów filmowych, w przeciwieństwie do grona fanów, którzy z niecierpliwością czekają na każdy nowy przejaw jego twórczości.
Takim apogeum jego kreatywnej twórczości moim zdaniem jest film Trash Humpers z 2009 roku, po którym całkowicie straciłem nadzieję, że Harmony wróci kiedykolwiek do formy, którą zaprezentował w Gummo.
Na YouTube znalazłem najlepsze sceny, film wpasowuje się w cały styl Harmonego, jednak po jego obejrzeniu pomyślałem sobie „czy może być jeszcze gorzej?”, oceńcie sami:
Umshini Wam w języku Zulu oznacza „podaj mi mój karabin maszynowy”, to krótkometrażowy film, w którym znajdziecie wykonawców Yo-landi i Ninja, którzy na wózkach dla osób niepełnosprawnych kultywują tradycje „keep it gangsta”, jeżdżą po przedmieściach, palą blanty i strzelają z uzi:
Teledyski
Harmony swój niekonwencjonalny sposób przedstawiania rzeczywistości wykorzystał również w teledyskach m.in. dla Sonic Youth, Cat Power, Bonnie 'Prince’ Billy, The Black Keys:
Wczoraj byłem w kinie na Spring Breakers (2013), film był prezentowany na różnych festiwalach filmowych już w 2012 roku, jednak dopiero teraz wszedł na ekrany kinowe.
Film opowiada o „grzecznych” dziewczynach z amerykańskiego collage’u, które za wszelką cenę chcą poszaleć na spring break, czyli tradycyjnej przerwie wakacyjnej, aby osiągnąć swój cel posuną się do wszystkiego.
Akcja filmu przenosi się na Florydę, gdzie znajdziecie się w środku niekończącej się imprezy, z masą nagich studentek, górą narkotyków, oceanem alkoholu i dilerem narkotykowym ze złotym sercem, który kocha śpiewać piosenki Britney Spears grając na pianinie 🙂
W filmie występują gwiazdki z Holywood na czele z Seleną Gomez i Vanessą Hudgens, poboczną rolę otrzymał też raper Gucci Mane, jednak najbardziej zabłysnął rolą James Franco, grając charyzmatycznego dilera Alien’a.
Moim zdaniem tym filmem Harmony chciał na nowo wrócić do mainstreamowego kina po serii ekscentrycznych produkcji, które raczej nie zapewniły mu sukcesu kasowego i muszę stwierdzić, że zrobił to znakomicie, film ogląda się z ciekawością, uważni widzowie znajdą kilka referencji do jego poprzednich produkcji. Odniosłem też wrażenie, że do postawionego celu, musiał poświęcić część swojego stylu na rzecz bardziej klasycznego kina, jednak efekt końcowy jest taki, że z pewnością będę wracał do tego filmu i to nie raz.
Wywiady
Na koniec chciałbym wam zaprezentować serię wywiadów z Harmonym, które udzielił w Late Show u Davida Lettermana, słuchając co mówi można częściowo zrozumieć to jakim jest reżyserem (pomijając, że ogląda się to jak dobry stand up):
Wywiad z 1995
Wywiad z 1997
Wywiad z 1998
Wywiad z 1998 to ostatni u Lettermana, ponieważ w 1998 przyłapano Harmonego w studiu talk show na grzebaniu w rzeczach Meryl Streep, jednak od tego czasu minęło już ponad 10 lat i ostatnio przeczytałem, że David Letterman będzie bardziej niż szczęśliwy jeśli Harmony wystąpi w jego talk show.
Osobiście cieszę się, że Harmony Korine na nowo wrócił do kina, być może więcej osób będzie w stanie docenic jego oryginalny styl, którego zapewniam nie znajdziecie nigdzie indziej.
